Μαρκοράς, Γεράσιμος

(Κεφαλονιά 1826 – Κέρκυρα 1911). Ποιητής. Έγραψε λυρικά και επικολυρικά ποιήματα. Σε νεαρή ηλικία γνώρισε τον Διονύσιο Σολωμό και επηρεάστηκε βαθιά από τις ιδέες του. Η επίδραση του ποιητή των Ελεύθερων Πολιορκημένων είναι ιδιαίτερα φανερή στο έργο του Μ. με τίτλο Παράπονο της πεθαμένης και στον Όρκο, μικρό ποίημα εμπνευσμένο από το ολοκαύτωμα του Αρκαδιού. Ο Όρκος αποτελεί δείγμα αξιόλογης πατριωτικής ποίησης, απαλλαγμένης από περιττές πομπώδεις εκφράσεις και στείρο λυρισμό. Σε ολόκληρο το ποιητικό του έργο (το οποίο συγκέντρωσε το 1890 σε έναν τόμο με τον τίτλο Ποιητικά έργα), ο Μ. υμνεί με λιτό τρόπο την πατρίδα, τον έρωτα (κατά κανόνα σε μια εξιδανικευμένη μορφή) και τον θάνατο, «τους τρεις κοινούς, αλλά και μεγάλους τόπους της ποίησης», όπως παρατηρεί ο Παλαμάς· παράλληλα, στην ποίησή του, σημαντική θέση κατέχει και η φύση (όπως και σε όλη την επτανησιακή ποίηση, την επηρεασμένη από τον Σολωμό). Στιχουργικά ο Μ., χωρίς να επιδιώξει καινοτομίες, φρόντισε να προσδώσει μια ρυθμική τελειότητα στα ποιήματά του, γεγονός που αντανακλάται κυρίως στους ομοιοκατάληκτους δεκαπεντασύλλαβους του Όρκου. Ο λυρικός ποιητής Γεράσιμος Μαρκοράς, επιφανής εκπρόσωπος της Επτανησιακής σχολής και συνεχιστής της σολωμικής παράδοσης (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).